کربلای ایران

زهرا جان !

            ای مادر شیعیان !

شنیده ایم که کارهای خانه را میان  خودت وفضه تقسیم نموده  بودی ویک روز اوکارهای خانه را انجام می داد وروز دیگر شما انجام می دادی ! درین مدت چگونه با دنده، یا دنده های  شکسته خم وراست می شدی واشیاء منزل را جابه جا می نمودی ؟

مادر جان!

 آیا هیچ اتفاق افتاده  که نا خود آگاه دست به پهلو بگیری وزینب (س) و ام کلثوم (س) با نگاه کودکانه شان از شکستن پهلویت ، بوئی برده باشند ؟!  آیا نگاه های درد مندانه وغمگینانه ی کودکانت بازگو می با شد؟!

ای مادر شهیده ی شیعیان !

 نمیدانیم درین مدت ، با شدت درد از یکطرف وغم وغصه ی  انحراف امت از طرف دیگر، چگونه شب را به صبح می آوری ؟ ولی این را می دانیم که تحمل مصائب یک روز از این روزها کافی بود که موهایت را سفید گردانیده ، کمرت را شکسته وگوشت  بدنت را آب نماید!!

فاطمیه ماه اندوه وغم است                   هر چه نالم در غم زهرا کم است

فاطمیه ظرف اشک حیدر است                   قصه ی بی انتهای  مادر است

                                                      برگرفته از :مقتل مادر شهیده سادات