کربلای ایران

ای به خاك آرميده افلاكی !

شهادتت ، به «حق» شهادت می دهد

و «رفتن »ات ، «رفته» ها را به ياد می آورد .

 خفتنت در خاك تيره، روز را بيدار ميكند . مزار پنهانت پنهان ها را آشكار میكند گريه هايت ، از خنده های ناحق

پرده بر میدارد.

ايام فاطميه ،دلهای عاشق و بيقرار ، «سرودغم» می خواند ومنظومه اندوه می سرايد . « فاطميه » موسم تجديد

داغ های علی است .

 در سوگ زهرا ، آسمان دل ما ابری و هوای چشمانمان بارانی است . شيعه ، امروز در فاطميه ای به وسعت ايران،

سر بر شانه ی « مظلوميت » می گذارد واشك می ريزد .

ايام فاطميه ، فهرست غم ، سند مظلوميت وادعانامه ی شيعه است .

 وقتی يك بوستان خزان زده شود ،

وقتی يك گل پرپر گردد ،

وقتی بلبلی به هجران گل مبتلا شود،

چه ميماند ؟ جزفصل ناليدن وموسم گريستن ؟

دردهای علی (ع) ، بيش از ظرف فهم ودرك ماست .

داغ غربت علی(ع) ، كوه ها را از هم متلاشی می كند .

فراق فاطمه تنها علی را داغدار نكرد ؛ بلكه چشم فضيلتها در داغ آن محبوبه ی پيامبر ، خون گريست وديدگان

ارزشها ، همواره گريان آن مظلومه ی تاريخ ماند .

          السلام عليك يا فاطمة الزهرا (سلام الله عليها)